Yüce dağlar ne kararıp pusarsın?
Aştı derler nazlı yâri başından.
Oturmuş derdime dert mi katarsın?
Âlem sele gitti gözüm yaşından.

Balta değsin, ormanların kurusun,
Gazel olsun, yaprakların çürüsün.
Top top olsun geyiklerin yürüsün,
Avcıların avın alsın peşinden.

Sarp kayalarını taşçılar delsin,
Tomurcuk gülleri yad eller dersin.
Yârin emaneti var, senin olsun,
Sakla dağlar boranından, kışından.

Fenasın da Karac’oğlan, fenasın,
Od düşe de, döne döne yanasın.
Yüce dağlar, sen de bana dönesin,
Ayrılasın yareninden, eşinden.

YÜRÜ BİRE YALAN DÜNYA – 2

Karacaoğlan