DOLAR
32,3675
EURO
35,0041
ALTIN
2.323,31
BIST
9.088,74
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
Mersin
Açık
26°C
Mersin
26°C
Açık
Cumartesi Az Bulutlu
25°C
Pazar Açık
23°C
Pazartesi Açık
23°C
Salı Az Bulutlu
22°C

Havva UYAR

YAŞADIKLARIMDAN ÖĞRENDİĞİM BİR ŞEYLER VAR

ENGELSİZ BİR DÜNYA İÇİN…

27.10.2018
A+
A-

Dün  Aktiffelsefe Derneği ve Zihinsel Yetersiz Çocukları Yetiştirme ve Koruma Vakfı’nın beraber  hazırladığı bir etkinliğe katıldım. Etkinliğin organizatörü de Selveri Saniye Akçal Hanımdı. Birlikte kurabiyeler  yaptık. Dans gösterilerini,  şarkı ve ritim çalışmalarını izledik.   Benim için anlamlı ve bir o kadar da özel bir etkinlikti. Hayatı başka bir yönüyle deneyimledim. Etkinliğin kritiğini yaparken engelli doğmanın, engelli yaşamanın, engelli çocuk sahibi olmanın ne demek olduğunu bir kez daha farkettim. Anne baba olmak zor zanaattir bilirim. Ancak engelli bir evlat sahibi olmak, onu  yetiştirmek  ödülü olmayan  sanat eseri  inşaa etmeye benziyor.  Sabrın sonsuz,  sevginin koşulsuz  olmasını öğretiyor. Kendin olmayı unutturuyor.

Her koşulda ve durumda yanlarından ayrılamadıkları için kendine özel bir yaşamın ne olduğunu bile düşündürtmüyor.  Çocuğu için yaşayan bir cana dönüşüyor.  Tek duası da çocuğundan sonra ölmek oluyor.  Mahallemizde tanıdığım bir komşumun oğlu aklıma geldi. Adı Erol… Düşününce o güzel annenin yıllardır yaşadıklarını… Ne sıkıntılar, ne kederler… Ellerinden öpüyorum kocaman yürekli o güzel annenin…

Zihinsel Yetersiz Çocukları Yetiştirme ve Koruma Vakfı, Halk Eğitim, Milli Eğitim ve SODES ( Sosyal Destekleme Programı)’ in katkıları ile bir proje gerçekleştirmişler. Yirmi üç yaş üstü, eğitimini tamamlamış, artık evlerinden başka gidebilecek bir yerleri olmayan bu çocuklarımız için bir sanat atölyesi oluşturmuşlar. Dans ediyorlar, şarkı söylüyorlar, resim, spor yapıyorlar, panolar, süs eşyaları vb.  el becerisine yönelik  çalışmalar yapıyorlar.

Hafta içi her gün sabah saatlerinde evlerinden alınıyor. Öğleden sonra üç gibi evlerine geri götürülüyor.  Bu sürede hem çocuklar sosyalleşiyor,  hem arkadaşlıklar kuruyor, işe yaradığını hissediyor, en önemlisi de yaşamdan keyif alıyorlar. Hem de aileleri dinleniyor ve kendi istedikleri işleri yapıyorlar.  Çocuklar mutlu,  aileler mutlu harika bir proje olmuş. Bize gösterilerini sunduklarında  hepsine teşekkür ettik.  Ritim tutan çocuklardan biri  “Bize değil burayı kuranlara teşekkür edin.” dedi. Bu vakfı kuranların ne kadar kutsal bir iş yaptıkları daha güzel anlatılamazdı. Bu projeyi gerçekleştiren, hiç bir ücret talep etmeden sorumluluğu üstlenen, başta Zekiye Kahveci’yi  ve diğer onunla birlikte canı gönülden çalışan öğretmen ve personelini yürekten tebrik ediyorum.

Benzer projelerin çoğalması için neler mümkün ? Engelsiz bir dünya için nasıl bir katkı ve alan olabiliriz?

Sevgiler

HAVVA UYAR

25.10.2018

 

Yazarın Diğer Yazıları
Yorumlar

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yukarıdaki form aracılığıyla siz yapabilirsiniz.