Başka kentlerden gelen Seka’lı dostlar böyle diyorlardı: “Bu gün Yoğurtsal Kent‘e gidiyoruz.” Öz Türkçe dilin espirisi içinde yeterli ya da namı ile ilgili yoğurt olmayışından yakınıyorlar, böyle tanımlama yapıyorlardı.

“Silifke’nin yoğurdu Silivri’nin yoğurdu. Diyorlar ki: “Biz Silivri’de her zaman yoğurt buluyorduk. Hem de helke helke. Ama burada yalnız türkülerde var.“

Bir zamanlar Cingiller ile köylerden yoğurtları getirir Taşköprü’nün orada satarlarmış. Hatta kimileri mahalle aralarında da satarmış. Türküleri duyup büyük düşçeler içinde olanlar yoğurdu bakkalda, markette ancak kaselerde görünce hayal kırıklığına uğramışlar. İştahları kursaklarında kalmış. Yani bir deyimle avuçlarını yalamışlar, ummuşlar.

Güzel mi güzel yoğurt türkülerimiz var. Güzel Yörük, Türkmen giysili kızlarımız ne güzel de oynuyorlar. Oyunlar burcu burcu yoğurt kokuyor. Goca Ayşa’nın Yoğurdu, Silifke’nin yoğurdu olmuş. Bu güzelim akışa uyacak bir yoğurt sanayi kursak…

Dağ köylerine hele Göksu deltasında ova köylere çiftlikler kuralım. Ala benekli sarılım inekler yayılıma koşulsun. Sağılsın sütler “yoğurdum, portakalım“ diyerekten öyle bir maya atalım ki tutsun, hem de taş dibi tutsun. Katmer katmer olsun. Hani Sayağzı’nda Ayşe teyze’nin ya da Gökbelen’de kahveci Kadir’in yoğurdu gibi olsun.

Ne olsa bütün dünyaya oyunu, müziği ile ünlenmiş bir kentte; “YOĞURTSAL KENT“te yaşıyoruz. Bu tanıtıma layık olarak, belediye, ticaret odası öncülüğünde kurulacak bir halk kuruluşu, yoğurt sanayi doğuracaktır. Yöre sütleri taze taze toplanacak, yoğurt olacak, çökelek, peynir, ya da ayran olacak.

ON İKİ YAŞIMDA

Türkülerin espirisinde, Türkçenizin özünde yer alacak yoğurt pazarına bir davet yapalım: “Herkes çanağını alsın gelsin, aslı yok yaylasında yoğurt çalıp, yoğurt dağıtacağız.“ İsterseniz bunu yapmaya devam edelim.

İçimizden gelen bir ses buna razı olmuyorsa; YOĞURTSAL KENT’te yoğurt sanayi kurmaya uğraş verelim. NASREDDİN HOCA Akşehir gölüne maya atmış, maya tutmuş mu bilmem ama biz AKGÖL’e bir maya çalalım. Bizim de bu işi yapacak HACI KEYALARIMIZ var.

16.1.1979 – Akyol Gazetesi – Silifke