Kadir Mevlâm, bir sualim var sana,
Hani sana konup göçen ilimiz?
Arap ata binip çirit atanlar,
Görünmüyor gözü kanlı delimiz.
Öterse de bozgun öter bağlama,
Hançer alıp dertli sinem dağlama.
Gider oldum kömür gözlüm, ağlama,
Hakk’ın emri, ayrı düştü yolumuz.
Kahpe felek, kıyma bana yazıktır,
Ayrılık elinden bağrım eziktir.
Çekilmiş siyeçler, bağlar bozuktur,
Ayrılık gazeli döktü gülümüz.
Üç beş kişi olmuş türkü diyenler,
Al üstüne yeşil donu giyenler.
Şu kara çadırda geçiyor günler,
Onun için bozgun öter telimiz.
Karac’oğlan der ki: Yazsam bir satır,
Kadir Mevlâm, işimizi sen bitir.
Kısmet nerde ise çeker, iletir,
Kimse bilmez, nerde kalır ölümüz?
Karacaoğlan
