Evvel ben de yücelerde gezerdim,
Şimdi enginlerde akan ben oldum.
Süren sürdü o yavrunun sefasın,
Kahrını, cefasın çeken ben oldum.

Yüce dağda bir bölücek kar idim,
Garbi değdi, erim erim eridim.
Evvel muhabbetli yârim ileydim,
Şimdi köşelerde bakan ben oldum.

Dolaştırdın beni Urum’u, Şam’ı,
Bilmez o cahiller, terk eder seni.
Evvel gül dalında beklerdin beni,
Şimdi hardal gibi kokan ben oldum.

Karac’oğlan der ki: Oldu bu işler,
Oturmuş sevdiğim hasbâle başlar.
Bir konak yaptırdım kavim kardaşlar,
Çekip ilk direğin yıkan ben oldum.

KARACAOĞLAN

EZEL BAHAR YAZ AYLARI GELENDE