Katar katar olmuş gelen turnalar,
Şu halıma, şu gönlüme bak benim.
Şahan pençe vurdu, tüyüm ağarttı,
Kanadıma bir ok vurdu berk benim.

Gökyüzünde turnam bölüktür, bölük,
Ayrılık elinden ciğerim delik.
Önü muhabbet de, sonu ayrılık,
Depreştirmen, eski yaram çok benim.

Gittim gurbet ile, geri gelinmez,
Kim ölüp de, kim kaldığı bilinmez.
Ölsem gurbet ilde, gözüm yumulmaz,
Anam, atam, bir ağlarım yok benim.

Karac’oğlan der ki: Bre erenler,
Gidiyorum, mamur olsun örenler.
Kavim, kardaş, konuştuğum yarenler,
Sevindirip çıracığım yak benim.

KÜSTÜRDÜM GÜZELİ GÜLDÜREMEDİM

Karacaoğlan