Nazlı yârdan bana geldi bir name,
Eğer doğru ise, kırdı belimi.
Dediler: Yârini yad eller almış,
Kadir Mevlâm, ihsan eyle ölümü.

Bülbüle söyleyin, gülüne konsun,
Beni yârdan eden Allah’tan bulsun.
Sabreyle sevdiğim, ilkbahar gelsin,
Terk edeyim vatanımı, ilimi.

Ak yâri gördükçe ağladım, coştum,
Al elinden dolu badeler içtim.
Kötüler sandı ki ben yârdan geçtim,
Ölmeyince çeker miyim elimi?

Karac’oğlan der ki: Konmadan göçmem,
Her olur, olmaza sırrımı açmam.
Kötüler köpr’olsa üstünden geçmem,
Taşkın suya uğratırım yolumu.

NUH’UN GEMİSİNE BÜHTAN EDENLER

Karacaoğlan