Yaz gelip de beş ayları doğunca,
Akar boz bulanık selinden sakın.
Gurbet ilde kimse bilmez ahvalin,
Sen dur vatanında, ilinden sakın.

İnsanın kötüsü eylikten bilmez,
Kursaksıza öğüt versen de almaz.
İnsan çiğ süt emmiş, itimat olmaz,
Kapında hizmetkâr kulundan sakın.

Kötü insan doğru gitmez yoluna,
İyi insan hoş geçinir diline.
Elini suma ki yârin gülüne,
Dikeni var, batar, elinden sakın.

Karac’oğlan der ki: Eğle gönlünü,
Elinden bırakma nazlı yârini.
Kimse bilmez ahvalini, hâlini,
Yakınında olan komşundan sakın.

YÜRÜ BİRE YALAN DÜNYA – 2

Karacaoğlan