İki ceyran götürdüler bahçeye,
Girdim, o bahçenin gülleri bir hoş.
Yağar yağmur, serin serin bad eser,
Irganan selvinin dalları bir hoş.

Yâr oturmuş, kurulur naz postuna,
Hiç bakmıyor yarenine, dostuna.
Yaz gelince çayır, çimen üstüne,
Yâr bade doldurur, elleri bir hoş.

Çıkmış yücesine avını avlar,
İnmiş enginine ceylan kovalar.
Değmen şu ceyrana beyler, ağalar,
Şirin şirin söyler, dilleri bir hoş.

Karac’oğlan der ki: Âşıkım saza,
Dayanılmaz Sunam sendeki naza.
Elinde kadehi, dudakta meze,
Gerdana dökülen telleri bir hoş.

İZİN VER HEY AĞAM BEN DE GİDEYİM

Karacaoğlan