Sabahtan uğradım ben bir güzele,
Ağlatmadı güzel, güldürdü beni.
Ben güzelden böyle vefa ummazdım,
Ak göğsün üstüne kondurdu beni.
Şahan gibi yükseğinde uçarken,
Keklik gibi engininden geçerken,
Ab-ı Kevser ırmağından içerken,
Susuz pınarlardan kandırdı beni.
Ben de bir kuş idim, geldim ötmeye,
Yârin bahçesinde mesken tutmaya,
Göz kaldırdım cemaline bakmaya,
Ak gerdanda benler öldürdü beni.
Üç güzel aştı da şimdi pınarı,
Taramış zülfünü, vermiş tımarı.
Ak gerdanın altı zemzem pınarı,
Ağzımı verdim de, kandırdı beni.
Karac’oğlan der ki: Koyun gütmeye,
Bozulmuş bağlara seyran etmeye,
Yüzümü döndürdüm inip gitmeye,
Sarıldı boynuma, döndürdü beni.
Karacaoğlan
