“Yaşadığın yeri cennet yapamadığın sürece, kaçtığın her yer cehennemdir!” demiş Tuncay Akgöl. Ne güzel, ne anlamlı bir söz… Bu söz her karşıma çıktığında gözümde ilk canlananlardan birisi İbrahim Ata’dır…
İbrahim Ata, bahçesindeki bin bir çeşit tür ve rengarenk çiçeklerin içinde; hep tebessüm eden, sevimli ve de huzur dolu yüzüyle, bir şeylerle uğraşırken gelir gözümün önüne. İmrenerek bakarım paylaşımlarına… Onun gibi olmak geçer içimden, öylesi hayaller kurarım… Onun adına çok sevinir, çok mutlu olurum. Örnek almak isterim yaşantısını. Ne isabetli bir karar almış diye düşünürüm. Yaşadığı yeri ne güzel bir cennet yapmış…
Eşi ile birlikte yaşamını Alanya’da sürdüren İbrahim Ata aslen Gümeli. Başında foteri hiç eksik olmayan Sarı’nın (Hacı Mustafa Ata) en büyük oğlu. 1970 yılında gittiği ve teknisyen olarak çalıştığı Almanya’da emekli olduktan sonra kesin dönüş yapıyor. O ara Alanya’da öğretmenlik yapan kayını Süleyman Küçüktürk’ün de tavsiyesiyle 1989’da Alanya’ya yerleşiyor. Eşi Mut’tan Sultan Ata. Ali Baba Küçüktürk’ün kızı – Encem Dede’nin torunu. 1973 yılında evlenmişler ve düğünleri Aydın Sineması’nda olmuş. O günlere dair fotoğraflara bakarken “Sultan’ı, rahmetli Gümeli Mehmet dayı ve eşi Menduha yengem çok beğenmişlerdi, o şekilde dünüre gidildi” diyor.
İki çocukları olmuş. Kızı Derya 1974 doğumlu. Hacettepe Alman Dili ve Edebiyatı mezunu. Derya’nın lise 2’ye giden Yiğit adında yiğit bir oğlu var. Oğlu Koray 1980 doğumlu. Ankara Üniversitesi Tarih Bölümü mezunu. Onun da iki çocuğu olmuş. Birisi 4 yaşındaki oğlu Enver diğeri ise bir hafta önce dünyaya gözünü açan kızı Güneş…
Üç torun sahibi İbrahim Ata Alanya’ya yerleşmeye karar verdikten sonra ordan beş dönüm (5000 metrekare) bir yer satın alıyor ve bu yeri cennet bahçesine çeviriyor. O beş dönümlük yerin bahçesinde neler var neler…
“Bahçemizde başta zeytin olmak üzere avokado, kumkat, shaddok, bergamut, portakal, limon, greyfurt, nektarin, üzüm, erik, cennet meyvesi, hurma, incir, nar, dut, dikenli incir gibi tropik ve tropik olmayan çeşitli meyvelerimiz var. Ayrıca nane, maydonoz, fesleğen, tere, turp, domates, salatalık, fasulye, bamya, soğan, biber gibi sebzelerden tut gül, begonvil, aslanağzı, kaktüs, lale, zambak, menekşe, sümbül, günebakan, sarmaşık gibi daha isimlerini sayamadığım bin bir türde rengarenk çiçeklerimiz var. Tavuğumuz, horozumuz, kedimiz, köpeğimiz, kaplumbağamız, kirpimiz, kertenkelemiz, yılanımız, koçmarımız, çekirgemiz, örümceğimiz, tırtılımız, cırcır böceğimiz, uğur böceğimiz, arımız, karıncamız, kelebeğimiz var. Doğa ile; toprak ile, tüm canlılar ile iç içeyiz” diyor.
Üzümden sirke hatta şarap, nardan ekşi, domatesten salça, domates kurusu, meyvelerden kak, sebzelerden turşu yapıyor, zeytinden, organik zeytinyağı çıkarıyor. “Mevsimine göre bahçemizde yetişen her şeyden kışlık yiyeceklerimizi hazırlıyoruz” diyor.
İbrahim Ata yaşadığı yeri cennet yapanlardan…
O, yaşamı çoğaltanlardan, sevgiyi yüceltenlerden…
Ömrün uzun olsun İbrahim abi, iyi ki varsın…
Ne demişti Tuncay Akgöl: “Yaşadığın yeri cennet yapamadığın sürece, kaçtığın her yer cehennemdir!”
