Erzurum Dağından esen rüzigâr,
Bağlama yolumu atım eşkindir.
Söylemen o yâre, dokunur bana,
Yürek pare pare, gönül coşkundur.
Getirin atımı, binem Aşkar’a,
Âlem bilir sevdiğim aşikâre.
Tellâllar çağırtsam günde beş kere,
Satılmaz kumaşım, gözden düşkündür.
Ördeksiz göllerin avın avlama,
Vefasız dilbere meyil bağlama.
Ben yolcuyum, beni yolda eyleme,
Ver bana bir öğüt, aklım şaşkındır.
Ak savay giyinmiş boylu boyunca,
İliklemiş düğmesini giyince.
Sevdim ama, saramadım gönlümce,
Onun için gönlüm yâre küskündür.
Atıma binip de gitsem mazamaz,
Her yiğit sevdiği ile gezemez.
Sıfat kocar ama, gönül kocamaz,
Şimdi gönlüm bir yosmaya vurgundur.
Karac’oğlan der ki: Ben de yanarım,
Yâr yitirdim, yana yana ararım.
Üç güne koydumdu kavli kararım,
Bugün yârdan ayrılalı beş gündür.
KARACAOĞLAN
