Seherden uğradım dostun köyüne,
“Hoş geldin sevdiğim, in!” dedi bana.
Tomurcuk memesin verdi ağzıma,
“Yorgunsun sevdiğim, em!” dedi bana.
Benim yârim gelişinden bellidir,
Ak elleri deste deste güllüdür.
İbrişim kuşaklı, ince bellidir,
“İnce bellerimi sar!” dedi bana.
Benim yârim bana yalan söylemez,
Söylerse de gıybetimi eylemez.
El yanında ikrarını söylemez,
“Elleri uyut da gel!” dedi bana.
Mestine de deli gönül mestine,
Âşık olan gül gönderir dostuna.
Telli mahramasın attı üstüme,
“Terlersen sevdiğim, sil!” dedi bana.
Karac’oğlan, sırrın kime danışır?
Siyah zülfü mah yüzüne kıvrışır.
Ayrılanlar elbet bir gün buluşur,
“Ağlama sevdiğim, gül!” dedi bana.
Karacaoğlan
