Sevda sevda derler behey yarenler,
Görmeyene bir acayip hal olur.
Varıp bir kız on yaşına girince,
Açılmadık bir tomurcuk gül olur.
On birinde mah yüzüne bakılır,
On ikide kızın kahrı çekilir,
On üçünde ak gül olur açılır,
On dördünde her bir yeri bal olur.
On beşinde sevda düşer başına,
On altıda eller girer düşüne,
On yedide gezer kendi başına,
Çok sallanma zülüflerin tel olur.
On sekizde gayet yüksekten uçar,
On dokuzda gözlerinden kan saçar,
Yirmisinde sevdiğinden vazgeçer,
Son deminde bir kötüye kul olur.
Karac’oğlan der ki: Bakalım yüze,
Mevlâm hub yaratmış o benler yüze,
Çokça heves etmiş kocamış kıza,
Naz etmesin bilmez küsgen gül olur.
Karacaoğlan
