DOLAR
35,9809
EURO
37,1775
ALTIN
3.320,72
BIST
9.951,65
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
Mersin
Açık
14°C
Mersin
14°C
Açık
Cumartesi Parçalı Bulutlu
14°C
Pazar Az Bulutlu
14°C
Pazartesi Parçalı Bulutlu
14°C
Salı Hafif Yağmurlu
13°C

YUSUFÇUK KUŞU EFSANESİ

YUSUFÇUK KUŞU EFSANESİ
12.07.2019
A+
A-

İlkbahar ve yaz günlerinin bazı gecelerinde dağlarımızda bir ses duyulur. Hu! Lu lu lu lu!.. gibi bir şey. Biraz garip, biraz hüzünlü, biraz korkulu… 

İşte o ses Yusufçuk Kuşu’nun sesi imiş. Öttüğü zaman ağladığı rivayet edilir.

Ben Yusufçuk Kuşu’nu görmedim. Zaten herkes göremez, o geceleri gezintiye çıkıp, geceleri öten bir kuş. Görenler bıldırcın büyüklüğünde, kurşunî renkli, ensesinde, başından omuzlarına doğru bir tutam kumral saçı olduğunu, cepheden görüldüğünde güzel bir genç kıza benzediğini söylediler.

Çok, çok eski zamanın birinde bir üvey ana elinde iki çocuk varmış. Yusuf’la ablası Barçın yaylasında yaşarlarmış. Her gün koyunlarını otlatarak günlerini geçirirlermiş. Günlerden bir gün oyuna dalmışlar. Vaktin nasıl geçtiğini bilmeden akşam oluvermiş. Koyunlar da varıp gitmişler bilinmeyene… Üvey analarından çok korkan çocuklar koyunları bulmadan eve dönememişler. Başlamışlar gece karanlığında koyunları aramaya… Bu arada birbirlerini de yitirmişler… Hem koyunları hem Yusuf’u arayan ablacık durup dinlenmeden dere tepe koşmuş, her yüksek yere çıkışında ünlermiş:

– Yusuf! Koyunları buldun mu?..

Dağdan taştan ses gelir Yusufçuktan gelmezmiş. Yusuf’tan bir ses, koyunlardan bir iz bulamayan ablacık sabah olana kadar hem koşturmuş hem ünlenmiş:

– Yusuf! Koyunları buldun mu?..

Sabahleyin yaylanın bir semtinde, çayırlı bir düzlükte Yusuf’u ve koyunları bir arada bulmuş, bulmuş ama hepsi de sessiz, soğuk, katı birer taş olmuşlar… Zavallı abla da kederinden kuş oluvermiş… Kuş olmuş ama Yusuf’u ve koyunları unutamamış, ünlemesi dinmemiş. O zamandan bu yana hem arar hem ünler:

– Yusuf! Koyunları buldun mu?..

Doğan ATLAY

 
Biyografisi: https://mutilcemiz.net/biyografi/dogan-atlay/