Çıktım yücesine seyran ederken,
Engininden abaz abaz il gider.
Şu giden illerde gördüm bir gelin,
Kadir Mevlâm daha neler halk eder.
Telli mahramasın atmış başına,
Kudret kalemini çekmiş kaşına.
Bir güzel de düşemezse eşine,
Ah çektikçe yüreğinden kan gider.
Telli mahramasın atmış boynuna,
Kendi güzelliğin çekmiş aynına.
Bir gececik misafirim koynuna,
Ne olursun sermayenden nen gider.
Kaldırdın mı sen perdeyi yüzünden?
Çıkarttın mı gayrileri gözünden?
İkrar verdin, niye döndün sözünden?
Yalancıda iman kalmaz, din gider.
Karac’oğlan der ki: Yanan tutuşur,
Siyah zülfün mah yüzünde karışır.
Gözün durmaz, gözüm ile erişir,
Şu kirpikler birbiriyle cenk eder.
KARACAOĞLAN
