Yüce dağlar, bir sualim var sana,
Aştı m’ola kömür gözlüm başından?
Yanılıp derdime derman katarsın,
Dünya sele gitti gözüm yaşından.
Yapını kayalar, taşçılar delsin,
Tomurcuk güllerin hoyrata kalsın,
Evvel bizim idi, al senin olsun,
Sakla dağlar boranından, kışından,
Kırmızı donumu karaya bandım,
Yürü yalan dünya senden usandım.
Aşkın ateşinde kül oldum, yandım,
Felek senin ihmal, imhal işinden.
Ey karadağ, melil melil kalasın,
Ateş düşe cayır cayır yanasın.
Dilerim Allah’tan bana dönersin,
Ayrılasın gül memeli eşinden.
Karac’oğlan der ki: Gönül sıralar,
Sızılaştı sinemdeki yaralar.
Beni bundan ancak ölüm aralar,
Ayrı düştüm yarenimden, eşimden.
Karacaoğlan
