Ne oldu da kendini ormanın derinliklerine atıyorsun?
Taşlaşan yüreğin biraz olsun yeşersin diye mi?
Hayret sen düne kadar hayal bile kuramazken,
Şimdi koskoca bir ormana dalıyorsun…
Nedir bu açlığın?
Sevgiye ve saygıya olan açlığın mı?
Yoksa onca insanın arasında yalnız kalışın mı?
Hani seni seven arkadaşların,
Nerede yalnızlığını sarıp sarmalayan dostların?
O zaman otur bir daha düşün.
Hani ardında bıraktıklarını koruyamazken,
Vatanı milleti korumaya çalışanlar mı?
Hani dostlarını sorgulayıp zincire vuranlar mı?
Hani sigaramın yaprağı deyip,
Dumanıyla avunanlar mı?
Ve süpersin harikasın deyip,
Agresif kelimesinin altına sığınanlar mı?
Şimdi sizler üşüyen hüzün yağmurlarına karışıp giderken
Sessiz çığlıklarınızı duyar gibiyim
Ama bilin ki bu güzel topraklarda günü geldiğinde
Ben aşkın, sevginin ve dostluğun ateşiyle kavruluyor olacağım.
Sevgiyle ısınsın yürekleriniz ve saygıyla taçlansın yaşamınız dostlar.
