Başı pare pare dumanlı dağlar,
Bağlama yolumu atım eşkindir.
Söylemem o yare dokunur bana,
Yüksek pare pare gönlüm coşkundur.
Getirin atımı binem Aşkar’a,
Alem bilir sevdiğim aşikare.
Dellallar çağırtsam günde beş kere,
Satılmaz kumaşım gözden düşkündür.
Ördeksiz göllerin avın avlama,
Vefasız dilbere meyil bağlama.
Ben yolcuyum beni yolda eğleme,
Ver bana bir öğüt aklım şaşkındır.
Ak sevay geyinmiş boylu boyunca,
İliklemiş düğmesini geyince.
Sevdim ama saramadım doyunca,
Onun için gönlüm yare küskündür.
Atıma binip gideyim mazamaz,
Her yiğit sevdiği ile gezemez.
Sıfat kocar ama gönül kocamaz,
Şimdi gönlüm bir yosmaya vurgundur.
Karac’oğlan der ki: Ben de yanarım,
Yar yitirdim yana yana ararım.
Üç güne koydumdu kavli kararım,
Bugün yardan ayrılalı beş gündür.
KARACAOĞLAN