Hep paşalar tuğun çekti yürüdü,
Üstümüzü boz dumanlar bürüdü.
Kuruldu döğüşler, günler farıdı,
Boz duman içinde kalan Belgrat.
Yine kavuşuyor ay ile yıldız,
Kuruldu döğüşler, geceler gündüz.
Defter ile gitti on yedi bin kız,
Güzelleri yesir olan Belgrat.
Görebilsem Belgrad’ın dağların,
Yüreğime bir od düştü ağlarım.
Zabtetmişler Belgrad’ın beylerin,
İslama imdat der ağlar Belgrat.
Hezeli de deli gönül hezeli,
Güz gelince döker bağlar gazeli.
Yesir gitti Belgrad’ın güzeli,
Güzelleri yesir giden Belgrat.
Eyerlendi atlar, sinler kazıldı,
Geldi düşman karşımıza dizildi.
Al-i Osman orduları bozuldu,
İslama imdat der ağlar Belgrat.
Kuzular meleşir, bulmaz anayı,
Göz yaşıyla doldurdular Tuna’yı.
Gidi kafir teslim aldı kaleyi,
Camileri kilise olan Belgrat.
Karacaoğlan
