Boynuinceli yörükleri Kırşehir Kaman yöresinde
yaşarken, Toroslara gelirler. Bir süre sonra Aydın yöresine giderler. Ama
Yüğlük Dağları etekleri onların burunlarında tüter. Sonra göç kervanı
Elmalıdağ, Yüğlük Dağlarına gelir.
Orada Kızılgeçit tarafından gelen Kızıllar
aşireti vardır. Onlar ile geçinemezler. Kavgalar, dövüşler olur.
Sonunda Karaman’da bulunan Mutasarrıf karar
verir. Boynuinceliler başka yere iskan olsun. Karar güzelde boynu İncelier
buranın özlemi ile Aydın yöresinden zorluklarla gelmişlerdir.
Obanın önderlerlerinden Deli Hüseyin ; obanın
ağıtçı kadınlarını toplar,
“Yarın
erkenden, tan ağarmadan herkes bir mezar taşına sarılacak ağıt yakacak.
Öyle bir ağıt yakın ki ; Karaman Mutasarrıfı duysun. “
Obanın ağıt yakan kadınları gelirler,
dedikleri gibi birer mezar taşına sarılıp, ağıt yakmaya başlarlar.
“ Uy dedem, dedem, “
“ Uuuyyyy, uy gözel Ebem “
“ Sizi nahıl bırakıp gidek.”
“ Bize ölümden beter bu ayrılık. “
Ağıtlara diğer kadınlar da katılır. Elmalı
Dağı etekleri , koyaklar yankılanır. Zabıtbaşı bu ağıtlar ile uyanır. Askerleri
alır oraya gelir. Durum çok acıklıdır.
Kadınlar ağlaya ağlaya kendilerinden geçmekte. Bir rapor tutar, Karaman
Mutasarrıfına götürür.
“ Elmalı’da yaptığımız tetkikler sonucunda
inandık ki, bu yurt Boynuinceli yörüklerinin. “
Karar verilir. Kızıllar aşireti Karaman
Taşkale yöresine iskan edilir. Yüğlük Dağları etekleri Boynuincelilerine
verilir.
Kızıllar aşireti sulak alanlara yerleşir. Verimli
topraklarda tarım, hayvancılık yaparlar. Varsıl olurlar.
“ İyi ki bu boynu inceliler gelip, bizi
yurdumuzdan etmişler. “
Her yıl buraya gelen Boynuinceliler yıllarca ,
Deli Hüseyin’in, mezarı başında kurban kesip, hayır dua etmişler. Rivayet bu ya; Kızıllar aşireti de bu
eğlencelere katılmışlar. O günden sonra iki aşiret dostluk içinde yaşamışlar.
Birbirlerine kız verip, hısım olmuşlar. Karaman’dan Oğra Alanına gelinceye
kadar, üç dört köy kurulmuş. Şimdilerde ise, Boynuinceli Aşireti yurtlarına
sahip çıkmak için Öz Boynuinceli Köyünü kurumuşlar. Kış aylarında Narlıkuyu,
Tırtar, Erdemli merkez, Arpaç Bahşış yurt tutmuşlar. Narenciye bahçeleri,
seralar kurup üretip yapmışlar. Yaz aylarında ise Yüğlük Dağları eteklerine gidip
orada yaşamlarına devam etmişler.
Kalan birkaç yörük, birkaç arıcıya rağmen
inatla yurtlarına sahip çıkmışlar. Bir kez Mart ayında muhtarlık seçimi için
köylerine giderken, Mara’da kalmışlar. Orada sandıklara oylarına atıp,
yemeklerini yemişler. Bu nedenle adları “ seyyar köye “ bile çıkmış.
Biz yine de sizler ile Boynuinceli tarihçesini
paylaşalım.
“KIRŞEHİR Kaman’da Büyükoba, Erbirim, Tepeköy Meşeköy denilen bir yerleşim yerinde nehir kıyısına
Boynuinceli vadisi denilmektedir. Burada yaşamaktayken Aydın, Antalya’ya
giderler. Antalya’dan Nizip’e gelirler. Orada Araplar ve Kürtler ile
anlaşamayarak, Toros’larda yurt aramışlar. Karaman yöresine geldiklerinde,
orada daha önce gelen Türkmenler ile kavga etmişler. Kavgada Halımlı Beylerinin
oğlu ölünce , onlar Karaman içlerine gidip, yurtlarını Boynuinceli Yörüklerine
bırakmışlar. Böylelikle Toros’larda yurt sahibi olmuşlar.
Yazın Karaman Belinde kalırken, kış aylarında
ise Akdeniz sahiline inmişler. Erdemli- Silifke arasında değişik yerleşim
yerlerine dağılmışlar. 1954 yılında Muhtar Ali Akçanlık’ın önderliği
ile Erdemli Arpaç Bahşış’ta yer satın almışlar, Yeni Mahalleyi kurmuşlar.
Silifke’ye bağlı Boynuinceli Köyü olarak tüzel
kişilik devam ederken, 1991 yıllarında Silifke Belediyesinin mücavir alanında
olması nedeniyle büyük zorluklarla karşılaşmışlar. Boynuinceli, Hasan Aliler ve
Kızıl Eseli köyleri birleşerek Narlıkuyu kasabasını kurmaya karar vermişler.
Önce yapılan oylamada ret oyu kullanmışlar. Bakmışlar ki köy olarak yerleşimde
zorluklar devam ediyor. İkinci oylamada Kasaba kurulmasını karar vermişler. Belediyelik
olduktan sonra , kendi imar çalışmaları
içinde , köylüler yerleşim yerlerine
evler yaptırmışlar.
Ama yaz aylarında Karaman belinde yaylarına
gitmeye devam etmişler. Boynuinceli Köyü tüzel kişiliğinin ortadan kalkması
üzerine yayla daki yerlerine Karaman, Mut’taki çevre köyleri ele geçirme
çalışmalarına başlamışlar. Onun üzerine yaylalıklarını kurtarmak üzere 2007
yılında Özboynuinceli Köyünü kurmuşlar.
Boynuinceli köyü zaman içinde başka yerlere
göç vermiş. Karaman, Ereğli ve 1974’ten sonra Kıbrıs’a gidenler olmuş. Halen
Mersin Çavuşlu, Menderes, Fatih, Sazbaşı, Kara Ahmetli, Atayurt gibi yerleşim yerlerinde yaşamaya devam
ediyorlar. Yaz ayları gelince bir ucundan bir ucu 20 km. varan yaylarında
buluşuyorlar. Kışlık ve yaylaklarının arası 90-120 km. arasında değişiyor.
Rivayet olunur ki; Damat İbrahim Paşa Boynu
İnceli aşiretindenmiş . onun döneminde Nevşehir, Hasan Dağı – Ereğli
eteklerinde , bunlara meralar vermişler. Zaman içinde Boynu İnceli aşireti
Osmanlı topraklarında çok büyük ve güçlü bir komumda iken Kuyucu Murat Paşa nın
hışmına uğramışlar. Özellikle Toroslar bölgesinde çok kayıplar vermişler. Ondan
sonra Anadolu’ nun değişik yerlerine gitmek zorunda kalmışlar. Zaman içinde
Aydın Yöresine, Antalya yöresine gitmişler. Nizip Bölgesine gitmişler. Orada
Araplar, Kürtler barındırmamışlar. Anadolu da dönmüşler durmuşlar. Aydın’a
gidiş tarihleri 1630 yıllarına rastlıyor.
Kaynak Kişi : 1. Ali Dudu, ( 1956)
2. Mustafa Demirsöz (
1948 )
3. Hüseyin Köristan, Öz
Boynu inceli köyünden.
