Gece geldim evime başımı yastığa koydum aklıma birsürü yasa geldi.
Aklıma gelenleri kısaca yazıyorum:
- Benim dışında hiç kimse sokakta bağırmasın ve çağırmasın.
- Hiç kimse kimseye küfür etmesin.
- Hiç kimse kimseye hakaret etmesin.
- Hiç kimse aldığım yetmez demesin, aldığıyla yetinsin.
- Hiç kimse sokaklarda gösteri yapmasın ve gösteriye katılmasın
- Hiç kimse çıkan yasalara karşı çıkıp, eleştirmesin.
- Herkes çıkan yasaları kabul edip boyun eğsin.
- Gönderdiğimiz muhtarlara oyunu verip saygı göstersin.
- Gönderdiğim ilçe başkanlarına oy versin, saygı göstersin.
- Gönderdiğim il ve büyükşehir başkanlarına oy versin, saygı göstersin.
- Hiç kimse benim gönderdiğim adaylara itiraz etmesin.
- Velasıl benim dediğim dediktir, aksi olmaz, karşı çıkmasın.
- Benim dışımda hiç kimse olumsuz bir şey söylemesin.
- Ey millet bana bu yetkileri siz verdiniz! Bizde demokrasi böyle çalışır. Biz buyuracağız, siz yapacaksınız.
AMA BEN HARİÇ…
Ben hariç deyince aklıma yaşanmış bir olay geldi: Birgün Karaekşi‘de piknik yaparken adamın biri içmiş içmiş, kafayı bulmuş, etrafına bakıp herkese küfür etti. Ben de ordayım. Kızdım ve „Ulen Ahmet bana mı diyorsun?“ deyince, „Abi sen hariç!“ dedi. Orada bulunan bazı insanlar da sordu, onlara da „siz hariç“ dedi.
NEYSE BEN HARİÇ..!
DEMOKRASİ BÖYLE BİR ŞEY…
ÜLKEMİZDE KENDİ YİYECEĞİMİZİ, KENDİ SEÇECEĞİMİZİ KENDİMİZ YAPAMIYORUZ
AMA BEN HARİÇ..!
