DOLAR
36,2225
EURO
38,0047
ALTIN
3.352,91
BIST
9.877,59
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
Mersin
Az Bulutlu
18°C
Mersin
18°C
Az Bulutlu
Pazar Çok Bulutlu
16°C
Pazartesi Hafif Yağmurlu
16°C
Salı Hafif Yağmurlu
15°C
Çarşamba Hafif Yağmurlu
10°C

HAVVA UYAR

HAVVA UYAR
18.11.2018
A+
A-

1969 yılının Kasım yirmi dördünde dünyaya gelmişim. Hem de hiç istenmeye istenmeye. Annem beni hiç dünyaya getirmek istememiş. Bir kız bir oğlan bize yeter demiş, ama ben yine de inatla doğmak istemişim.

Çocukluğumdan hatırladığım babamın bana Fransa’dan getirdiği sarı saçlı, mavi gözlü gördüğüm göreceğim en güzel bebekti. Ona da sahip çıkmasını bilememişim. Birgün kayboldu. Sonra eli yüzü karalanmış kolu bacağı çıkmış bir vaziyette buldum onu. İlk düş kırıklığımdı belki sahip olduğum güzel bir şeyi koruyamamak.

Gençlik yıllarımda ise bir arkadaşım vardı. Annesine yemeğe giderdik. Söylediği bir cümle vardı “Hayat bir mücadele yavrum.” derdi. Bu sözünü hiç unutmadım nedense alıp hayatıma giydirdim. O yüzdendir hayatım hep mücadeleyle geçti.

İlk ve ortaokulu Mut’ta okudum. Liseyi de Mersin Ticaret Lisesi’nde bitirdim. Liseyi iyi dereceyle bitirmeme rağmen okumaya yönelik hiç bir amacım yoktu. Sınavlara bile girmedim. İki yıl muhasebeci yanında çalıştım. Bu sürenin sonunda neden okumuyorum fikri belirdi birdenbire. Ama itiraf ediyorum birinin bir sözü vardı beni ateşleyen… ona her zaman teşekkür ederim. “Sen okuyamazsın ki.” İşte böyle…
İnsan hayatında bazen böylesi olaylar yönlendirici oluyor. En kısa yoldan ne okuyabilirim dediğimde karşıma Sınıf öğretmenliği çıktı. Annemin “Ben seni okutamam boşuna uğraşma.” demesine rağmen sınavlara girdim, kazandım ve okudum. Meslek seçme şansım olmadı ancak doğru bir seçimdi. Sevgiyle yapabileceğim en güzel mesleği seçmiştim.

Sonrasında evlendim ve güzel bir çocuğumuz oldu. Dedim ya “hayat bir mücadele” sözünü giydirdim hayatıma diye. Sanki hayat benim düşmanım habire onunla savaştım durdum. Çok canım yandı…Çok isyan ettim…Kolum kanadım kırıldı… Burnum sürtüldü… Yine de yılmadım… “Yenilen pehlivan güreşe doymazmış.” hesabı ben de habire güreştim. Ben güreştikçe hayat, karşıma yenilerini daha güçlenerek çıkardı. Baktım gördüm böyle olmayacak “Ey Hayat! Bir çözüm yolu yok mu?” dedim.

Nihayetinde savaşmaktan vazgeçtim. Giysimi değiştirdim, hayatı bir lunapark gibi hareketli, heyecanlı, renkli, sıradışı, tutkulu ve coşkulu yaşamayı seçtim. Ne çıkarsa karşıma sevgiyle kabul etmeyi seçtim.

Yazmaya gelince ruhumun en derinlerinde hep var olan bir şeydi. Onu ortaya çıkaracak bir durum gerekiyordu. Sonunda o da oldu. Yazmam gerektiğini yüreğimin taa en derinlerine imzasını atarak gösterdi hayat. Yazmak belki de bundan sonraki hayatımda en büyük amacım olacak. Bu nedenle her türlü eleştiriniz beni geliştirsin daha iyi yazılar yazmaya hazırlasın temennisinde bulunuyorum.

Bundan böyle sizlerle “Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şeyler var” sloganıyla, iddiasız, dilimin döndüğü, yüreğimin yettiğince hayatın bana öğretiklerini, yaşama dair ne varsa, ruhumu besleyen, insan olmayı öğreten değerleri paylaşmayı istiyorum. Sevgiyi rehber aşkı yol eyledim. Bundan gayrı ne varsa sevgiye aşka dair orda can bulacak yürekten dökülenler.

ETİKETLER: