Mut kalesinin sırtında
Eski mezarlığa kadar olan kısım
Kale Mahallesiydi
Kalenin etrafı surlarla ve
Rumlardan kalan tarihi evlerle kaplıydı
Bunlardan Cumhuriyet İlkokuluna en yakın olan ikisi
Bir şekilde içini gördüklerimdi
Taştan yapılı bu evler,
Yeni yapılanlara göre saray mesabesindelerdi
Geniş, ferah, düzenli
Bir zevk ve sağlamlık hakimdi
Bunlardan yolun solundakinde;
Fotoğrafçı Aslan,
Sağındakinde ise Muslihiddin Arı oturmuştu
Cumhuriyet İlkokulunun ötesinde ise,
Daha küçük ve yeni binalar vardı
Ne yazık hepsi de estetikten uzaktı
Yeri kazınca çıkan tarihi eserler evlerin bir köşesinde kullanılmıştı
Hacı Efendi denen Ermenek kökenli Mut’lu arsa zengini
Buraları Rumlardan ucuza almış ve parselleyerek köylerden gelenlere satmıştı
Babam da arazimizi o kişiden almıştı
Kale Mahallesinin tamamı neredeyse ona aitti
Bu şekilde zengin olduğunu söylerler
Ben de onların yalancısıyım
Mahallenin bir ucunda hastane,
Diğer ucunda Eski Mezarlık ve buzhane vardır
Çarşıya, pazara, otogara yakın olması en büyük avantajıdır
Babamın değirmeninin de ayrı bir yeri bulunmaktadır
Kültürel yapı olarak enteresanlığı:
Yerli Mut’lu ailelerle, köyden gelenlerin birarada olmasıdır
Ermenekliler çoğunluktadır
Mahallenin son ucunda Bahşiş Yörükleri oturur
Hayvancılıkla uğraşan bu insanlar,
Çok güzel kilim dokurlar
Sertavul’daki et lokantalarının çoğu onlara aittir
Çocukken mahallede çocuk çeteleri (!) vardı
Abim de birine dahil olmuştu
Öyle gözüpektiler ki;
Başka kimse yokmuş gibi,
Bir polisin evinden gülsuyu şişesi çalmışlardı
Sinema bize çok yakındı
Abimle bir filme girdik
Meğer promosyonlu imiş, 3 film izledik
Çıktığımızda her yer karanlıktı
Eve vardığımızda babam beni uzaklaştırdı ve
Abim hesabı ödemek zorunda kaldı…
Ortaokul binamız kalenin tam içindeydi
Buram buram tarih kokan bir mahalle
Diğer taraftan akın akın gelen yeniler
Yine de güzel bir komşuluk vardı
Yerlilerde ayrı bir görgü,
Yenilerde sağlam bir irfan vardı
Herkes yardımlaşırdı
Tek kişide buzdolabı vardı
Herkes birşey koymak isterdi
Sahibi kendi eşyalarını çıkarır
Onlara hayır demezdi
Herkes farklı karakterde
Ama ortak bir mahallelilik vardı
İnsanlar diğergamdı
Kimse kimseyi kınamaz,
İyilikte yarışılırdı
Hatır vardı, gönül vardı
Çok kötü huylu komşular bile dışlanmazdı
Evimiz ve değirmenimiz mezarlık ile eski hastane arasında
Gedikoğlu caddesinde idi
Hâlâ orda…
BİLLURİ
Prof. Dr. Meryem UYSAL
https://mutilcemiz.net/prof-dr-meryem-uysal/
