Şiirsiz kalmayın…
DOĞUM LEKESİ
büyümemden az evvel
beni bir iğnenin deliğinden geçirdiler
bundandır çocukluğuma acıyı dikmelerim
insan büyürken, neden hep önce
yakamozlarını sökerler anne?
neden ay, dudakları çatlamış
bir kadına benzer?
kıyıları tutulmuş bir ada mahkûmluğu bu
geceyi itsem düşer mi günden?
çığlık ormanlarında seyrelmiş ömrüm
dalgaları beklemekte denizi görmeden
kuşlarım anne,
ne zamandır
mezar suluklarından ıslatıyor ağzını,
renkler kısaldıkça
toprak daha bir mavileşiyor,
beni göğe gömecekler anne
kalemin intiharı diye,
söylesene, daha kaç şiire sütünü verecek
parmak uçlarım?
aynalardan yontup da yüzümü
unutulmuş bu zamana
maske diye astılar
bundandır herkesle ben olmadan konuşmam
ve kalabalık sabahlarda
bir başına yaşamam
sen yine de beni bir masala anlat anne
ve ne olur sonu,
senin yalnızlığın gibi bitmesin…
Gültekin Tezcan
ŞİİRSİZ KALMAYIN!
