Nihat MUSTUL

Alooaloo, dikkat dikkat! Mut Çıtlık Kültür Sanat Dergisinin birinci sayısı çıkmıştır. Parasız dağıtıyoruz… +++ Saygı değer konuklarımız, sevgili arkadaşlarım, Mut Çıtlık Dergisinin değerli dostları; hepinizi saygıyla, sevgiyle selamlıyorum, hepinize hoş geldiniz diyorum, hoş geldiniz!.. Az önceki sesle ve duyuruyla sizleri...

Öncelikle eleştiri konusunda anlaşmamız gerekiyor. Çünkü birçok insan eleştiriyi “suçlama” olarak görmektedir daha. Oysa eleştiri katkı yapmaktır; yanlışları ve eksikleri gösterip çözüm önerileri sunmaktır ve bir bu kadar da doğru ve güzeli alkışlamaktır. Geleneksel olması düşünülen bir etkinliğin birincisini eleştirmek,...

Derginizi keyifle okuyor, takip ediyorum. Çok güzel. Ancak bu sayının en iyi yönü, adına uygun çıtlıkla fotoğraflanmasıdır. Yayın hayatınızda başarılar. Eyüp Çolak / Mersin +++ Sevgili Mut ÇITLIK Dergisi Ailesi, Emekçileri ve Okuyucuları, Değerli Gönül Dostları… On beş yıldır sabır,...

(Şiirleştirdiğim bir halk anlatısı) Adamın birinin ölüm gelir aklına Çağırır çocuklarını, toplar başına Bakın çocuklarım der, bu size vasiyetimdir Ben ölünce açacaksınız bu zarfları bir bir Neyse, adamın günü saati gelir nihayet Çocuklarınınsa usundadır hep o vasiyet Önce birinci zarfı...

Güncel sorunlarımız o kadar ağır ve çok ki, yarının en büyük sorunu gibi gözüken iklim sorununu ne yazık ki çoğumuz çok önemsemiyoruz, hele hele siyasetçilerimiz bu konuda ne bir söz söylüyor, ne de bir adım atıyor. Ama bilim insanlarının uyarıları...

“Roman denizse öykü göldür, büyük benzerlikleriyse ikisinin rengi de mavidir.” İlna Nazil +++ “Doktora dedim ki, ‘Reçetenin altına bir de şunu yazıver!’ ‘Günde bir saat eski dostlarla sohbet edilecek!’” Orhan Kurtulan (Fotoğrafçı Orhan) +++ “Saf insanlar cin insanlara dönüştürüldü.” Aysun...

Bu toplum, bu halk en çok kimlerden çekti ve hangi anlayışlara göre yanlış yerlere yönlendirildi? İşte bu yazımda bunları düşünmeye çalışıyorum… Tabi bunların bir kısmı bilgisizlik/bilinçsizlik, bir kısmı bile bile, bilinçli bilinçli… “Din din” diyerek din ticareti yapanlar… Bu toplum...

Not: Burada anlatılanların hiçbirisi kurgu değildir. “Tanıdığım bir akrabam var. Adı Ali. Yıllardır ceviz, sumak, nohut, yerfıstığı gibi kuru yiyecekler alıp satar. Özellikle de köylerden alır bunları. Ne olduysa heveslendim bu akrabama, ben de başladım bu işe. Cevizi bol olan...

Bugün budamakla yola çıksak, hangi duraklarda soluklanır, nerelere varırız acaba?.. İnsan öğrendiklerinin ve yaptıklarının toplamıdır. İnsandan öğrendikleri kadar doğadan da; yine doğanın ürünleri olan hayvanlardan ve bitkilerden de, canlı kadar cansız her şeyden de bir şey öğrenir. Hayvanlardan; kediden, köpekten,...

BUGÜN DE ŞİİR OLSUN… (Dörtlüklerle Anılar) Yolunu, yüzünü kimi zaman da şiire çevirmeli insan; şiirle soluklanmalı, şiire soluk katmalı. Hatta sık sık, belki de her zaman. Eminim ki bu yol insanın kendisini sanatın içinde en çok bulduğu alandır. Ve yine...

Belediye Etkinlik Salonunda sanırım 6. Mut Çıtlık Kaval Çalma Yarışması yapılacak… İki gün var daha. Sivri köyünden, “Kör İbirağım” diye birisi aradı, olduğu yeri ve görüşmek istediğini söyledi. Yaşlıca bir adam, şalvarlı şapkalı bir köylü: “Ben de katılacağım yarışmaya.” “Katılabilirsin...

Yine bir şiir zamanı. Şiirsiz kalmayın! ÂŞIK ÖMER (?-1707) Konya Hadim doğumlu. DEDİM DİLBER YANAKLARIN KIZARMIŞ Dedim dilber yanakların kızarmış Dedi çiçek taktım gül yarasıdır Dedim tane tane olmuş benlerin Dedi zülfüm değdi tel yarasıdır Dedim dilber sana yazılı kanım...

Beş doğa tutkunuyduk, üç kaldık! Beşimiz de Mut Çıtlık doğa yürüyüşlerine hep katılırdık. Ama bu yazımızın Mut Çıtlık Doğa Gezginleriyle hiçbir ilişkisi yoktur. Evet, beş doğa tutkunuyduk, üç kaldık! Kimler miydik bu beş kişi? Gerçekten de tam bir doğa tutkunuyduk...

“Ahlak, sevgi ve vicdan, hepsi bu. Bir insan bunlara sahip olsun yeter, gerisi bunların içinde vardır zaten. Ama bunlardan birini yitirdi mi insan, kendini yitirir.” Mehmet Çiftçioğlu +++ “Keşke bu bayrak pozunu bu ülkenin değerleri, kurumları uluslararası şirketlere (emperyalistlere) bir...

Burada anlatılanların hiçbirisi kurgu değil, birebir yaşanmışlıklardır. Adam köyde evindedir; karısı ölmüştür, yaşlanmıştır, çocuklarıyla pek arası iyi değildir… Bir gün bir araba çıkagelir. Bir iki kişidir gelenler, cemaat yurdundandırlar… “Amca yaylada bomboş bir tarlan varmış. Bize versen de nohut eksek...

Derginin her sayısında bir köy tanıtıyoruz ya, sıra Barabanlı köyüne gelmişti. Köyün fotoğrafı çekilecekti ama uygun bir yeri bir türlü bulamamıştım. “Minareden çek Hocam” deyiverdi köylünün birisi. İyi öneriydi aslında… İmamdan izin alarak çıktım minareye. Gerçekten de köyün merkezini çekecek...

Yine bir şiir zamanı. Şiirsiz kalmayın!.. ŞEMSİ BELLİ (1925-1995) ANAYASSO (Bu şiir yayımlandığında büyük yankı uyandırmıştı) Gul, gurban olduğum Hökümet Baba! Baa bir alfabe veremez miydin? Gara dağlar gar altında galanda Ben gülmezem Dil bilmezem Şavata’danHakkari’ye yol bilmezem Gurbanolam, çaresi...

Burada anlatılanların hiçbirisi kurgu değil, tümüyle yaşanmışlıklardır. “Köyüm Kavaklı. Yıl 1963, Mut Ortaokuluna okumaya geldim. Ev tuttuk, tek bir oda, üç çocuğuz. Soba filan ne arasın o yıllarda. Odada ocak var. Ekmek köyden gelir, yufka ekmek. Yemeği kendimiz yaparız. Pazarları...

Bir arkadaşım diyor ki; “Epeydir yalnızca ekonomi dolar, ekonomi dolar! Ya demokrasi, ya hak hukuk, ya insan hakları, ya eğitim?..” Bir arkadaşım diyor ki; “Yıllar önce insanlar televizyonlarda canlı canlı Irak savaşını izliyordu, Amerikan uçaklarının Irak topraklarını ve Irak halkını...

Not: Burada anlatılanların hiçbirisi kurgu değil, gerçek yaşanmışlıklardır. “Ne zaman olsa evlenirsin ama önce okul, önce okul!” demişti babası hep. Bundan mıdır yoksa koşulların dayatmasından mıdır, nedense bugüne kadar evlenmemişti yeni doktor. Doğup büyüdüğü ilçesine muayenehane açacaktı, yarın ilk hastasını...

Yaşadığınız yeri hangi gerekçelerle seversiniz? Gerekçeler diyorum, çünkü bir tek gerekçeye bağlı değildir bu büyük sevgi. Neyse, siz bunu düşünedurun, ben “Bunlardan birisi de doğasıdır” diyerek Mut’un doğal güzelliklerini anlatmaya çalışayım. Böylelikle Mut’u neden ve ne kadar çok sevdiğimi de...

Her memleketin çalısıyla çırpısıyla, ağacıyla bir bitki örtüsü vardır. Mut’un da böyle. Kimi çalılar ve kimi ağaçlar her yerde olsa da ille de oranındır. O çalılar, o ağaçlar bir kültürdür oranın halkı için. İşte buradan yola çıkarak Mut Belediyesi Parklar...

Yedi sekiz yaşlarında sarışın, ince, uzunca bir erkek çocuğu. Bacağında solmaya yüz tutmuş, kiremit renginde kısa bir pantolon, üstünde ise daha solgun, çizgili, kısa kollu bir gömlek var. Gözleri pırıl pırıl, çocuk parkının girişinde… Parkın ortasındaki kum alanında demirden oyuncak...

“Nerelisiniz?” denildiğinde, “Mutluyum” dedirten başka neresi var ki?… Evet Mutluyum, doğduğum, en çok yaşadığım, yaşıyor olduğum memleketim… Mut ki doğasıyla, tarımıyla, meyvesi ve sebzesiyle, suyuyla, iklimiyle bir yeryüzü cenneti. Çocukluğumun ve gençliğimin geçtiği yer, kültürüyle, gelenekleriyle, taşıyla/toprağıyla ve bütün güzellikleriyle...

Kolonya Eyüp Sabri Tuncer kolonyalarının ilk yıllardaki satışı iyi gitmez, hatta batma noktasına gelir. Sahibi yardım istemek için Vehbi Koç’un yanına gider. Konuğuna kahve söyler Vehbi Koç. Kahvesinden bir yudum alarak Eyüp Sabri Tuncer’e çevirir yüzünü: “Sana maddi yardım yapamam....

Salgın günlerinde köye gidecektir, Ziraat Odasından Çiftçilik Belgesi çıkartır. Görevli der ki, “İsterseniz resmi makamlara onaylatın bunu, tam bilemiyorum.” Soluğu Kaymakamlıkta alır. Azarlar gibi konuşur bir görevli, “Evrak kontrol edecek polis memuru muyuz biz?” Canı sıkılır döner gelir. Ocak ayıdır,...

“Ezan okursan 5 kuruş, türkü söylersen 5 tokat! Böyleydi benim çocukluğum!” Emekli öğretmen Eyüp Uysal +++ “Kim demiş bana, “Mut Çıtlık doğa yürüyüşlerine gidemez” diye! Yurtiçinde olsa zaten giderim, yurtdışında olsa temelli giderim!” Ali Tülü (Tülü Ali) +++ “Yaşımız büyük...

Şiirsiz kalmayın! Bugünkü şiirimiz Ali Yüce’den. AÇ AĞZINI KARANLIK İşim gücüm bu benim Sorguya çekmek gerçeği Sevginin rüzgarı ak da Savaşın bayrağı niçin kara Bütün suçum bu benim Evreni kucaklamak Çözmek kör düğümleri Sonra bildiğiniz gibi Gecenin içine attılar beni...

Yıllar önce annesi anlatmış… “Sen üç dört aylıktın daha. Baban köyün sığır çobanıydı, dağdaydı. Bir hastalandın bir hastalandın; emmiyorsun, ishalsin, ateşin var… “Gecikme, bu çocuğu doktora götür” diyen diyene. Gülnar’a doktora gitmek o kadar kolay sanki!.. Üç saat sürermiş Gülnar....

Mut Çıtlık’ın yeni çıktığı yıllardı. Bir köye gitmek için bir köyden geçmem gerekiyordu. Köy kahvesine uğrayıp bir dergi bıraktım. Köylülerin de birçoğu uzaktan beni tanıyordu. Dergiyi alan atmış, alan atmış, “Bu adam komünist, dergisi okunmaz!” demişler hep. Yirmi gün kadar...