Özgürlük yolumda bir çocukluk düşüm depreşti bugün. Nedeni var tabi, kuş sesleri…
Çocukluğumda bir düş kurmuştum; müzik için sesim ve kulağım iyi değildi ya, ben de bir ses alıcısı alacaktım elime, köy köy, dağ dağ dolanacak, hayvan ve kuş sesleri kaydedecek, bunlardan da bir koro oluşturacaktım. Eşek sesi, at sesi, katır sesi, inek sesi, koyun sesi, keçi sesi, tavuk/horoz sesi, karatavuk sesi, karga sesi, keklik sesi, sincap sesi, köpek sesi, kedi sesi, bülbül sesi, serçe sesi, sincap sesi, cırcır böceği sesi, kurbağa sesi… Bunların hepsini öyle bir uyumla birleştirecektim ki, eşsiz bir koro olacaktı.
İşte bunu yaşadım bir kere daha bugün. Tabi bir düş olarak da kaldı yine.
+++
Kimseye “vasiyet” bırakacak bir durumum yok. Ama dostlarıma, arkadaşlarıma bir sorumluluk bırakıyorum. Vasiyet denince ölüm akla gelse de, benimkisi hiç de öyle değil. Zaten ölüm hiç gelmeyecekmiş gibi uzak, iki adım yanımdaymış gibi bir şey, her insan gibi. Bu sorumluluk da şu: Özgürlük Yolumun girişine, benim sağlığımda ya da ölümümden sonra “Özgürlük Yolu” tabelasını asmaları. Bunun öncülüğünü kim ya da kimler yapar bilemiyorum. Resmi kurumlarla görüşerek mi yaparlar bunu, yoksa tümüyle kendi kararlarıyla mı, bunu da bilmiyorum. Tabi bu sorumluluğa resmi kurumlar ve sivil toplum örgütleri de sahip çıkabilirler.
Böyle bir sorumluluk yükleyişimin gerekçesine gelince de: Yazları 30 yıldır bu yolda sabah yürüyüşleri yapıyorum. Buranın güzelliklerini anlatan onlarca yazı yazdım. Buradaki düşlerimle karşıya da bir yürüyüş yolunun yapılmasına öncülük ettim. Onlarca şiirimin birkaç dizesi, nice öykülerimin kurguları, kimi yazılarımın birkaç tümcesi burada kuruldu. Yani burada özgürleştim durdum durmadan. Mut Çıtlık dergisine bile az emek harcamadım burada.
Bu yolda benim hiç abartmıyorum, 10.800 000 adımım var.
Umarım bu “yükün” altından kalkacaktır dostlarım, arkadaşlarım.
+++
Özgürlük Yolumun güzelliklerini de çirkinliklerini de aslında onlarca yazdım. Ama ille bir daha yazmam gerekirse, yazdımsa da yazmadımsa da, şunu eklemek isterim ille de: Özgürlük Yolumun güzelliği de çirkinliği de, biraz da insanlarımızın güzelliği ve çirkinliğidir. Yurdum gibi, dünya gibi…
+++
“Nihat Mustul senin selamını niye yarım yamalak aldı arkadaşım?” Bunu birazcık düşünürsen, bunun küçücük ve geçici bir tepki olduğunu, bunun için de kesinlikle bir yanlışçık yaptığını rahatlıkla anlayabilirsin. Değilse “Adama bak be, selam veriyoruz, zar zor alıyor!” der durur, yeni yanlışçıklar yapmayı sürdürürsün sevgili arkadaşım. Zaman zaman kendini de sorgula diyorum yani.
+++
Özgürlük Yolumda bugünlerde de pek özgür değilim aslında, toz tomaları yüzünden tabi. Eğitimde, kültürde, insana saygıda bir numarayız ya!..
+++
Bugün Özgürlük Yolumda dört köpek eniğiyle, beş dakika “havlama sporu” yaptık. Çok mutlu olduk, çok!..
