Bir yandan 133. Doğa yürüyüşümüz…
Bir yandan İzzet Öz anısına 2. Yürüyüşümüz…
Bir yandan 6. Kiraz Şenliğimiz…
150’yi aşan katılımcımızla zor gibi gözükse de zor değil, ama coşkulu bir etkinlik…
Evet, yürüyüş yolumuz İzzet Öz Yürüyüş yolu olacaktı ama Valiliğin orman içi yollarda yürüme yasaklamasıyla ilk toplanma yerimiz Sertavul Çocuk Parkı, yürüyüş yolumuz da benim Özgürlük Yolumdan Kiraz Şenliği alanına doğru oldu.
Sevgili İzzet Öz bizim genç bir yürüyüşçümüzdü, öğrenciydi, bir trafik kazasında yaşamını yitirmişti. Çocuk Parkında onu andık, ailesi yürüyüşçülere lokum ve bisküvi dağıttı. Yine, hastalıkla boğuşan sevgili Sevim’imize sevgi alkışları gönderdik.
Silifke’den Taşeli ve Göçebe Doğa Gezginleri, Mut’tan/Sertavul’dan Mut Çıtlık Doğa Gezginleri, yaklaşık 4 Km’lik bir yolu hep birlikte yürüyerek vardık Kiraz Şenlik alanına.
Altı yıldır ev sahipliği yapıyor sevgili dostlarımız Semiha ve Vasfi İnanıcılar. Gönülleri bahçelerinden ve evlerinden daha geniş.
Doya doya kiraz yedik burada. Pişi pişirilmiş, çay demlenmiş, mangal yakılmış…
Sunucumuz Eyüp Uysal. Ev sahiplerimiz adına Semiha İnanıcı, doğa grupları adına da Nihat Mustul, İmdat Kömbe ve Yasin Buulundu konuşmalar yaptık. Ev sahiplerimize Mut Çıtlık Onurluğu ve Mut Çıtlık tişörtleri sunduk. Yine Mehmet Gürbüz’e de Mut Çıtlık Onurluğu verildi.
Aramızda Silifke’den ve Karaman’dan bireysel gelen dostlarımız da vardı.
Karaman’dan gelen dostumuz Ali Aksoy ve kızı Ezgi türkülerle, Mut’tan gelen Soner Öksüz arkadaşlarımız şiirlerle bizleri coşturdu. Yine Hüseyin Cılız ve Cengiz Durmaz’dan şiirlerle soluklandık, Musa Kahrıman’ın anlatısıyla kahkahalar attık.
Bu tür kalabalık etkinliklerde eksiklerimiz ve yanlışlarımız ne yazık ki olabiliyor. İşte bunlar için de bütün dostlarımızın hoşgörüsüne sığınıyoruz.
Bir üzerinde durmak istediğim konu ise, hiç kimseyi incitmeden eleştirel bir yaklaşım sunmak. Burada hepimizin başta kendimizi ve çevremizi sorgulaması ama hiçbirimizin alınganlığa girmemesini istiyorum. Eleştirinin amacı da budur zaten.
Yürüyüş yolumuzda nice kiraz, kayısı ve erik ağaçları var. “Beni kopar” diyor hepsi de. Ve nice arkadaşımız bu ağaçlara “dokundu”, “göz hakkı” diye diye. Bir erik sahibi izin verdi, tamam, ya gerisi?.. Bunlar arkamızdan söz söylenecek, sıkıntılı davranışlar. Bu konularda duyarlı olmak zorundayız.
Yine, ev sahiplerimiz yeteri kadar pişi yaptı. Ama önden gidenler arkadan gelenleri pek düşünmedi; masalarını pişiyle doldurdu, hatta çantasına bile koyanlar oldu. Arkadan gelenlerse ne yazık ki pişi yiyemedi. Onlarca sitem edildi bu konuda bana. Ev sahiplerimizse bunun sıkıntısını çekti.
Aslında Kiraz Şenliğimiz bir kültür güzelliğidir; paylaşmaya, dostluğa, arkadaşlığa, birlikteliğe, eğlenceye, sevgiye, saygıya, ben yerine bize dayalı. “Bir ağaç gibi tek ve hür ama bir orman gibi kardeşçesine” de olabilmeliyiz. Bu yakışır bize. Bu konularda uyarı yapmak bile zor geliyor insana. Oysa ev sahiplerimiz ne kadar paylaşımcı…
Her etkinlik bizlere bir şey öğretiyor ve her etkinlik bizlere bir şeyler öğretmeli.
Ve son olarak başta ev sahiplerimize, onlara yardımcı olan güzel insanlara, etkinliğimize katılan, emek harcayan, katkı sunan herkese, araç sürücülerimize, sandalye masa için Mut Belediyesi Kültür ve Sosyal İşler Müdürüne, belediye çalışanlarına çok teşekkür ediyoruz.
Sevgiyle, sağlıkla, kültürle, sanatla…
