DOLAR
36,2225
EURO
38,0047
ALTIN
3.352,91
BIST
9.877,59
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
Mersin
Az Bulutlu
17°C
Mersin
17°C
Az Bulutlu
Pazar Çok Bulutlu
16°C
Pazartesi Hafif Yağmurlu
16°C
Salı Hafif Yağmurlu
15°C
Çarşamba Hafif Yağmurlu
10°C

Nihat MUSTUL

YAZARIN KALEMİNDEN

SONRA

A+
A-

Önce Berber Ali’nin yanına uğramış. Hiç yapmadığı bir şeyi yapmış orada; çay yerine kahve içmiş. Arkasından Kalepınarı’na gidip, avuç avuç su içmiş. Daha sonra da Doğancı Tepesinde bulunan Yeldeğirmeni’ne gitmiş, tam yarım saat, 360 derece Mut’u seyretmiş. Sonra soluğu otogarda almış. 
Sonra?.. Sonrasını kimse bilmiyor…
+++
Mut’a yakın bir köydeydi…
Kocasından ayrılmış, ilkokula giden bir çocuğuyla kalakalmıştı…
Derken, yine Mut’a yakın bir köydeki bir adamla evlenmiş, çocuğuyla yeni evlerine gelmişti…
Adam yoksuldu…
Çocuğun adı İlyas’tı, babalığı babası gibi değildi…
Kadın katlanıyordu…
Öğretmeni 5 yıl Atatürk’ü öğretmişti İlyas’a, ilkokul diplomasını vermişti…
Öğretmen bir gün otogarda gördü kadını, “Hayırdır?” dedi. 
“Tarikatçı bir imam vardı köyden, Konya’da yaşıyordu, nasıl ettiyse benim çocuğu götürmüş gitmiş, kimliğini istiyorlar, onu göndereceğim otobüsle.”
Öğretmene göre “dışarı”, kendisinden ve okuldan çok daha güçlüydü…
Sonra?.. Sonrasını kimse bilmiyor…
+++
“İlaç mı içiyorsun beni?” diye sordu.
Sonra?.. Sonrasını bilen yok…
+++
Güneşin altın fırçası en dorukları okşarken başlar sabah yürüyüşlerim, yaylada. Erkenciyim yani. Çam ve ardıç kokularının içinde. Bu yol Özgülük Yolu’mdur da benim. Burada yürümemin birkaç nedeninden birisi de bir iki tavşan…
Bir iki tavşan dedim ya, eminim ki bir iki yıl öncesini değil, sekiz on yıl öncesini anlattığımı düşünmüşsünüzdür hemen.
Bu dağın en erkencisi ben, bu bir iki tavşan, birkaç da kuştu sanki…
Sonra?.. Bir tavşan bile kalmadı, bilen yok…
+++
Sıradan bir devlet memuruydum. Otuz yıl çalışıp emekli oldum. Daha rahat, daha özgür olacağımı düşündüm hep. Ama olmadı, emekli maaşım milim milim, giderlerim metre metre arttı. 
İlk kez dün bir bahçeye erik işçiliğine gittim. 
Utanıyordum aslında. Ama bu utanç kendi adıma değil, devlet adınaydı.
Erik yurdundaki bir insan erik toplamasını bilmez miydi!..
Bahçe sahibinin gözleri bende, benim gözlerim de dört işçiden kadın olandaydı…
Yaşım, bu işi ilk kez yapışım, gözlerimdeki durmadan kirlenen gözlük, yemyeşil yaprakların içindeki yemyeşil eriklerin kimisini görmüyor, parmaklarımın yalnızca ikisi çalışıyor, bir bir sayar gibi atıyordum erikleri, kovaya…
O kadını birazcık izledikten sonra anladım bütün bunları…
O kadınsa on parmağını çalıştırıyordu. Bir de, ağzına sık sık erik götürüyordu. “Bu kadar eriği nasıl yiyor, midesi bozulur bunun” diyordum içimden de. İyice dikkat etkim ki, erikleri yemiyor, parmaklarının dışında dişlerini de kullanarak eriklerin saplarını koparıyor, ben kovanın yarısını bile doldurmadan, kovanın tümünü dolduruyordu o.
Sonra?.. Bahçe sahibi akşam bana, “Yarın sen gelme” dedi…

ETİKETLER:
Yazarın Diğer Yazıları