Rahmetli Hoca eyyamın birinde,
Dolaşır dururken pazar yerinde,
Rastgele biriyle sohbete dalar.
Pek sever bu tatlı dilli adamı.
Der ki: “Ne de güzel konuşması var!
Unutturdu bana kederi, gamı.”
En sonunda ayrılacak olurlar;
O zaman Hoca bu adama sorar:
“Bağışla beni, ağam, zatınıza kim denir?”
Beriki hiddetlenir.
Çıkışır, der ki: “Madem beni tanımıyordun,
Neden yanıma geldin, öyle konuştun durdun?”
Ne diyeceğini şaşırır Hoca.
Öyle ya, adam haklı.
Ama sıkışınca, darda kalınca
Neler icad etmez Hocanın aklı!
Hemen adama şu cevabı verir:
“Kavuğuna baktım, benim kavuğum;
Sarığına baktım, benim sarığım;
Dedim ki bu adam ben olmalıyım,
Onun için geldim, konuştum zahir.”
Eşeğin Sözü
Orhan Veli Kanık / Yüksel Pazarkaya
