On iki yaşımda, o Mayıs sabahı
Kanadı bir yanım
Bir yanım toprağa düştü
Gökyüzü gürledi
Şimşekler çaktı, korktum
Yaktı tenimi, ıslatan yağmur taneleri
Yangınlar içindeydim
On iki yaşımda, o Mayıs sabahı
İçimde bir yalnızlık
Aklımın öteki ucu kalabalık
Sevdalarımız uzak denizlerin derinliğinde
Bir yanımız tutsak alındı
On iki yaşımda, o Mayıs sabahı
Güneş tutuldu
Hüzünlü bulutlar uzaklara gitti
Haylaz çocukluğum yetişkin bir insan oldu
Dirençli davrandım kendime
On iki yaşımda, o Mayıs sabahı
Anladım ki
Ölüm karşısında, anlamı varsa dik durulduğunu.
Şahap DÖNMEZ