Yalnızlık zifiri karanlıktır, korkutur insanı
Yalnızlık buz tutar, üşütür
Yalnızlık aç bırakır
Dört duvar arasında kalır insan
Yalnızlık acımasızdır
Sabahlara nöbet bekletir, uyku tutmaz
Sevdiklerinden uzak kalır insan
Yalnızlık deli divane eder, sevgisiz bırakır
Yalnızlıkta yolunu şaşırır insan
Aklını yitirir, kendini bulamaz
Yalnızlıkta gece ve gündüzü şaşırır
Güneşin doğuşunu batışını bilemeyiz
Yalnızlık uzaklara gitmektir
Yarinden, sevdiklerinden ayrı kalmaktır
Yalnızlık acıtarak kanatır içimizi
Yalnızlıkta kör olur insan
İyiyi güzeli göremez
Çaresizliğe çare bulamaz insan
Yalnızlık uzak ya da yakın olmuş fark etmez
Yalnızlık güçsüz kalmaktır
Yavaş yavaş sönen bir ışıktır
Yalnızlığın çaresi yoktur
Ölümcül hastalıktır yalnızlık
Birlikte ve beraber olunca doğar güneş
El ele verince yok olur yalnızlıklar
Birlikte olunca biter yalnızlıklar.
Şahap DÖNMEZ
