Seçimler ekonominin canlanmasıymış da…
Böyle diyor kimisi…
İşte bu yüzden de, can çekiştirtenlerle can çekişenler yan yana, iç içe, dış dışa, ama zorunlu bir iştahla katılıyorlar/katılıveriyorlar “ekonomiyi canlandırmaya”; koltuklarını asla kaybetmemeye, birilerinin koltuk yarışında bir damlacık koltuk/ekmek kapmaya…
Dev bir ormanın yüz binlerce insan ve araç-gereç kullanılarak kesilmesi; odunlarının ve kütüklerinin oradan oraya taşınması, arkasından da ya yakılması ya da denize dökülmesiyse ekonominin canlanması, işte tam da bu yapılıyor seçimlerde, doğrudur söyledikleri.
Oysa o dev ormanın yüz binlerce insan, araç-gereç tarafından kesilmesi, kesilen her şeyin yepyeni bir ürüne dönüştürülmesi, bunun için yeni yeni iş olanaklarının yaratılması ve yerine yepyeni bir ormanın kurulmasıdır ekonominin canlandırılması.
Bu yüzden her seçim, büyük yutturmacalara dayalı büyük bir tüketimdir.
Yine her seçim, Nasrettin Hoca’nın kepçesinden kazanından bile kat be kat büyük bir bol kepçedir, har vur harman savur, kamu kasalarının/kaynaklarının tıngır mıngır boşaltılmasıdır.
Hem de büyük alkışlarla, alkışlattırıla alkışlattırıla…
Ne yazık ki birçoğumuz, kendi çıplaklaştırılışımızı alkışlıyoruz!..
Güneşin her gün doğması yetmiyor işte…
Bu yüzden de ille de bilinç, bilimsel eğitim, demokrasi…
Tabi ki bütün bunlar, yarına ayırdığımız yiyeceklerimiz…
Ve seçim bitecek, bir de bakmışız ki, bütün yiyeceklerimiz seçim öncesi harcanmış, har vurulup harman savrulmuş…
Ve huraaaa!
Çam, yam, gam, Şam, dam, dom, dum, zum, zammmmmm!..
Oysa doğa bize gösterdi hep:
Güneşin vurduğu yerde açar çiçek ilk.
“Ahhh, doğa mı kaldı ki, görmesinler diye!..”
*
Ve ilk kez bu kadar ikiye bölünüyorum,
Yüreğim emekçiden, halktan, sömürüsüzlükten, yalansızlıktan yana,
Ellerim bire karşı hep birliktelikten yana…
