(Mut Çıtlık 88. Doğa Yürüyüşü / Mirahor-Köselerli)
Mut Çıtlık Doğa Gezginleri olarak bu Pazar yine büyük bir coşkuyla, ilkbaharın, nisanın bu güzelim gününde bir doğa yürüyüşümüzü daha yaptık. Bir başka anlatımla, grubumuzun yaşı en büyüğü Ali Tülü’nün deyimiyle, hepimiz felekten bir gün çaldık bugün. Bir gün de olsa şehrin kirinden, gürültüsünden, çirkinliği ve çekilmezliğinden, televizyonundan, bilgisayarından, mutfağı ve bulaşığından kurtulup, doğanın içinde sevgiyle, dostlukla, sporla, sağlıkla buluşup, doğanın güzelliklerini doya doya doya yaşayarak, doya doya özgürleştik.
Yürüyüşümüz Mirahor köyünden başladı. Herkes biliyordu ki, yağmur konusunda benim yukarıyla aram çok iyiydi. Bir iki damlacık nisan yağmuru için anlaşmıştık bugün için de. Bu yüzden hava tam da yürüyüş havasıydı.
Yaklaşım 8 Km. yürüyecektik. Tabi ilk önce Doğa Grubu Başkanımız Ayşenur Hanımın doğaseverlere hoş geldiniz, teşekkür ve yürüyüş kuralları konuşması…
Doğaseverler şehrin tutsaklığından bıkmıştı sanki, bu yüzden de güzelliklere öyle bir dalışları vardı ki…
Başka bir renk yoktu; mavi ak karışımı bir gökyüzü, yemyeşil bir yeryüzü…
Sağımızda kıvrıla kıvrıla Göksu, yolumuz da kıvrıla kıvrıla, her yanımız kayısı ve zeytin bahçesi, biraz da armut, yeşilin tek tonu daha, çamlık tepelerle bahçeler iç içe, yan yana.…
Gürül gürül çalışan köylüler; ot motoru, çapa motoru sesleri… Emek ve umut, ama sonu biraz hüzün, emeğin karşılığını alamamak…
Şu anda uğramasak da görüyoruz; sağımızda antik Görmüt Tepesi, solumuzda yine antik bir tepe; bir zamanlar adak ağaçlı Ziyaret tepesi ve Akdağ…
Bir aşk yetmiyor burada insana, her yer aşk; çiçekler ve her çiçek ayrı bir aşk, Göksu ayrı bir aşk, deresi tepesi ayrı bir aşk, kenger dikeni yemek ayrı bir aşk…
Karağanlar açmaya başlamış, domuzların çiftleşme zamanı demek ki…
Ve yuvarlak halkamız; herkesin bir cümleyle kendisini tanıtması, duygularını paylaşması, toplu fotoğraf çekimi, gelecek yürüyüşümüz için bir arkadaşımıza, “Doğa ve insan” konulu konuşma görevi verilmesi, yürüyüşümüze ilk katılanlara ve herkese alkış…
Ne kadar özlemişiz kuş seslerini, hele hele sazlıklardan gelen kurbağaların o doyumsuz konserini…
Gidin Adana’ya, gidin Konya’ya, doğayı nasıl anlatacaksınız ki bir çocuğa; dağı, dereyi, tepeyi, taşı, kayayı, yamacı?.. İşte Mut’un doyumsuz güzelliği bu.
Ve bir kez daha yaşıyoruz ki, doğa bir yana, dünyanın bütün ilaçları bir yana. Şehir hiçbirimizin zerre aklında yok…
Gömgök Göksu; Karaman ve Ermenek’ten akıp gelen sevgi, ellerimizle sevgimiz Silifke’ye, Akdeniz’e, okyanuslara, dünyaya, bütün dünyadan da bize…
Sekiz on evle Bulaşıklı mahallesi, yine sekiz on evle Tekatlılar mahallesi, eskiden Irmaklı köyünün kayık iskelesi olan Saysulak, on on beş eviyle küçücük bir ova olan Ziyaettin Çiftliği…
Ve arkasında Kesikköprü/Köselerli, Mehmet Karaman’ın evi, evinin balkonu, korukseverlik…
Taşın bile bala kestiği azıkların yenmesi…
Müzik coşkusu; Fikri Demir, Rahmi Tiryaki, Kuddusi Baylan, Ayşegül Yıldırım, Ayşe Sınıkçı, Elife Yıldırım, Sevim Önder…
Çay….
Şiir, Nevruz Özcan…
Mut Çıtlık Dergisi dağıtımı…
GİTMEDİĞİNİZ YERLER SİZİN DEĞİLDİR!…
